جهاد علمی/ از آهنگر تا تهرانی مقدم!

نوشتاری که پیش رویی شماست گزارشی از گفتگوی صمیمی با محمدرضا حسنی رئیس دانشگاه جامع امام حسین(ع) است که توسط گروه علمی-آموزشی شهید بهشتی انجام شده است. 

شما سخنان جناب آقای سردار دکتر حسنی را می خوانید:

محمدرضا حسنی آهنگر هستم  از روستای آهنگر کلای بزرگ شهرستان بابل استان مازندران. دوران کودکی رو مثل همه دوستان در محله مون با رفتن به مکتب خانه شروع کردم. بعد از آن که به سن شش سالگی رسیدیم  دروان ابتداییی را  در مدرسه ابتدایی شهید علی پور که اون موقع به عنوان دبیر مدرسه ابتدایی محل معروف بود آغاز کردم و دوران پنج سال مقطع ابتدایی را که مقارن با روزهای پیروزی انقلاب بود در آنجا گذراندم.این مدرسه الان هم به همین اسم معروف است و مردم به نام علی اکبر قاسم پور که در عملیات بیت المقدس شهید شد میشناسند.  بعد به این اسکاتی سال شصت و یک عملیات بیت المقدس شهید قاسم علی پور تو محلمون شهید شد اون مدرسه رو الان هم به اسم شهید علی پور می شناسن دوران پنج ساله ابتدایی رو اون جا طی کردیم دوران راهنمایی رو هم در مدرسه اتحاد آهنگر پلای بزرگ سه ساله راهنمایی رو طی کردیم .دورتن دبیرستان دانش آموز مدرسه شهید بهشتی بابل بودم و تا دیپلم را در این مدرسه تحصیل کردم.آخرین امتحانی هم که دادم بیست و سوم خرداد ماه بود که بعد از آن با دوستانم قرار داشتیم تا به اعزام لشکر بیست و پنج کربلا برسیم! امتحان را هم در حد انیکه نمره قبولی بگیریم نوشتیم! خدا رو شکر امتحان دادیم و خیلی سریع از شهرستان بابل به شهرستان ساری محل اعزام رزمنده ها رفتیم .

 حدود دو ماهی در منطقه عملیاتی بودیم و تقریبا اکثر عملیات هایی که آن اواخر عراقی ها در منطقه جنوب انجام داده بودند را درک کردیم و کنار رزمنده ها بودیم.

 بعد از بازگشت از جبهه دوباره تحصیل را ادامه دادیم  و با هدایتی که اخوی بنده به عنوان کسی که به مادرانتخاب رشته  کمک می کرد، دانشگاه امام حسین را انتخاب کردیم و و در رشته مهندسی برق الکترونیک مشغول تحصیل شدیم. خدارا شکر توفیق یار ما شد و ما توانستیم  در سال 1368همزمان با تحصیل  در مکتب امام حسین علیه السلام پاسدار هم باشیم. 

و به یاری خدا در سال 1373 هم تحصیلمان به پایان رسید و فارغ التحصیل شدیم. از این جا به بعد سیر تحصیل ما خیلی متفاوت شد.

 بعد ازمدتی که کار کردیم دوستانی مثل استاد عابدی عزیز که به ما خیلی کمک کردند، سفارش کرده بودند که  با توجه به علاقه مندی که داریم  به رشته کامپیوتر برویم و من هم وارد این رشته شدم و در مقطع ارشد نرم افزار و بعد هم سخت افزار را در دانشگاه علم و صنعت خواندم و در آنجا به عنوان دانشجوی نمونه کشوری توسط رئیس جمهور و حضرت آقا تقدیر شدم  و هدایایی هم به ما داده شد. طی پنج سال و با شاگرد اولی وارد دوره دکتری شدم در رشته کامپیوتر گرایش هوش مصنوعی و روباتیک چون عملا تقریبا همه‌ی درس های مهندسی نرم افزار وسخت افزار را  خوانده بودم. با تحقیقی که کرده بودم به این نتیجه رسیدم که تو دوره دکتری درس جدیدی قرار نیست داده شود به همین دلیل تصمیم گرفتم سراغ گرایشی که جدید تر باشد بروم آن زمان هم موضوع هوش مصنوعی به اندازه این روزها سر زبان ها نبود ! با این تفاسیر گرایش هوش مصنوعی و رباتیک را انتخاب کردم که برای من بسیار جالب بود و من با توجه به فضای کاری که داشتم توانستم از الگوریتم یادگیری و بهینه سازی در مسائل کاربردی استفاده کنم.  در این دوره هم جز دانشحویان نمونه کشوری شدم و با توجه به فضای کاری که داشتم برگزیده جشنواره بین المللی خوارزمی شدم که یکی از برترین جایزه ها و معتبرترین جشنواره کشوراست و  در آن جا با شهید علی محمدی و با آقای دکتر زلف گلی آشنا شدم و  رفیق شدیم. آن هاهم  جزو برنده های آن سا جشنواره بودند.

  در دهه هفتاد به محض اینکه فارغ التحصیل شدیم در مقطع مهندسی برق الکترونیک،  به دلیل فراخوانی که دانشگاه داده بود در برگزاری دوره های مشترک با یکی از کشورهای برتر در حوزه هوافضا وارد فاز کاری شدیم کاری که یک محیط جدیدی بود. دانش آیرودینامیک تجربی وارد کشور شده بود و عملا دانشگاه جامع امام حسین یکی از  بنیان گذار این حوزه از علم بود. با تجهیزات آزمایشگاهی که وارد کرده بود و استادای خیلی خوبی که برای ما مشخص کرده بود. هرچند که رشته تحصیلی بنده برق الکترونیک بود ولی در حوزه آیین تجربی به دلیل استفاده از سیستم ها با ابزارهای برقی کنترلی و کامپیوتری عملابه عنوان  متخصص این حوزه وارد مجموعه شدیم و  به همراه دوستان هوافضا ، بنیان گذار آزمایشگاه مرجع در داخل کشور شدیم !

پیشرفت های علمی ما در این مجوعه ابتکار عمل و خودکفایی در مزنیه تست های مختلف آزمایگشاهی برای ساخت انواع موشک  را به دست گرفت و مانع از برون سپاری و گاها از دست دادن اطلاعات سری شد!  و توانستیم استاندارد مخصوص آزمایشکاهی های دفاعی _استاندارد1720_ را اخذ کنیم.  و با گرفتن این استاندارد جلوی تست های خارج از کشور گرفته شد.

چند باری نامه به حضرا آقا نوشتیم  و از ایشان دعوت کردیم تا از مجموعه ی ما بازدید کنند و ایشان در سال 1388 برای افتتاح مجموعه ی تونل باد تشریف آوردند واز نزدیک با اصول کار ما آشنا شدند و در وصف پژوهشگران این مجموعه فرمودند :

دانش در ثریا باشد مردانی است از  فارس به آن دست پیدا می کنند!

هدف ما در دانشگاه رسیدن به الگوی دانشگاه تراز اسلامی هست .هدف ما و بحث ما این بوده که اگر فرانسوی ها مکتب دانشگاهی ناپلئونی دارند، آلمانی ها مکتب دانشگاهی هوم بولتن، یا انگلیسی ها مکتب دانشگاهی اکس بریج با آمریکایی ها مکتب دانشگاه لیبرال سرمایه داری دارند مکتب دانشگاهی انقلاب اسلامی چه دانشگاهی باشد؟ که خداراشکر این را ما مبتنی بر اندیشه امام انقلاب اسلامی و اسناد بالادستی و تجارب دانشگاه داری درتاریخ سه هزار ساله بشری و تجربه های موفقی که ما قبل اسلام در ایران داشتیم و بعد از اسلام  بوده است سعی کردیم آن را  تدوین کنیم، الگو کنیم و خدا را شکر دو تا برنامه پنج ساله تا الانم اجرا کردیم که مورد توجه رئیس جمهور شهید، شهید رئیسی عزیز  هم قرار گرفت.ایشان از کار ما بازدید کردند و در نظر داشتند که این مدل کار باید برای همه دانشگاه ها و دیگر کشورها مخصوصا برای کشورهای جهان اسلام الگو و الهام بخش باشد.

با تهرانی مقدم!

 ما با شهید تهرانی مقدم که از دوستای نزدیک و از فرماندهان خوب ما بوده ،زمانی که در سازمان جهاد نیروی هوافضا مشغول کار بودند و هم زمانی که یک پژوهشکده فضایی کنار دانشگاه شکل داده بود ارتباط نزدیک داشتیم خاطرات زیادی هم با ایشان داریم. 

شهید تهرانی مقدم همان طور که می دانید، علاوه بر دانش نظری که در دانشگاه کسب کرده بود در دوران دفاع مقدس تجارب بسیار زیادی راکسب کرده بود .در دوره های اول که ما امکانات دفاعی مثل موشک را نداشتیم ، ایشان آموخته بود که می تواند در عملیات ها با هم افزا کردن قبضه های خمپاره ای و توپ ها خط آتش مشترکی را شکل بدهد! 

و پس از آن هم دوره هایی را در سوریه و لیبی گذراندند و با موشک های دور برد آشنا شده و دوره های آن را گذراندند و پس از بازگشت با مهندسی معکوسی که انجام دادند به دانشی دست پیدا کردند که به نظر من بین دانشمندان کشور در آن زمان منحصر به فرد بود. ما فارغ التصیلان زیادی در مقطع دکترا داشتیم اما کمتر کسی دانش تجربی -میدانی شهید تهرانی مقدم را داشت. 

شهید تهرانی مقدم از لحاظ علمی از توانمندی بالایی برخوردار بود و با علوم بسیار زیادی آشنایی داشت و کمتر کسی باور می کرد که ایشان همه این حوزه های علوم رو خوب بشناسد! ایشان این توامندی ها را فقط با نشستن در کلاس درس به دست نیاورده بود بلکه  توسل به ائمه ،توکل به خداوند منجر به کسب دانش هایی می شود که رزقی از جانب خداوند هستند و خیلی با حساب و کتاب جور در نمی آیند! یکی از ویژگی های بارز شهید تهرانی مقدم توسل بسیار  به شهدا  بود و ماراهم به این کار تشویق می کرد. و هنگام بروز مشکل در پروژه ها به شهدا تمسک می جست! 

الگوی مدیریتی او جهادی بود!

 الگوی مدیریتی شهید ترهانی مقدم الگوی مدیریت جهادی بود یعنی باور داشت به این آیه و یقین داشت که برزین جاهد فینال ندی سلنا یعنی بحثش همیشه این بود که ما باید به صورت جهادی وارد مسیری شویم که خداوند برای ما مشخص کرده تا خداوند به ما کمک بکند و راه ها را به ما نشان بدهد. یعنی جهادی عمل کردن و در مسیر خدا بودن دو کاری است که ما وظیفه داریم انجام بدهیم. از خود خدا بخواهیم که توفیق را به ما بدهد.

روز شهادت

 ما روز شهادت در دانشکده فنی بودیم. در حال حرکت در مسیری بودیم که صدای انفجار شدیدی را شنیدیم. با اینکه که ما در منطقه شرق تهران  بودیم و این اتفاق هم در منطقه غرب تهران افتاده بود ولی حدس می زدیم  که اتفاق بزرگی یا یک انفجار بزرگی رخ داده! با دوستایی که می شناختیم تماس گرفتیم و مشخص شدکه در مجموعه شهید تهرانی مقدم اتفاقی افتاده؛ زمانی که  پرس و جو کردیم متوجه شدیم که ایشون و چندین نفر از دوستانمان به شهادت رسیدند.

عدالت آموزشی تکه ای گمشده از پازل آموزش و پرورش!

عدالت آموزشی در دوران مختلف چهل و پنج ساله انقلاب اسلامی دچار نوساناتی شد. با روی کار آمدن مدارس غیرانتفاعی، جداسازی مدارس سمپاد و بعد هم راه اندازی دانشگاه آزاد و یک سری مسائل دیگر که در حوزه تعلیم و تربیت کشور اتفاق افتادف در تحقق آن شعاری که حضرت امام رحمه الله علیه ابتدا داده بود و حضرت آقا هم  الان دنبال می کنند دچار مشکل شدیم.

برنامه ریزی و ذخیره زمان، رمز موفقیت!

 در دوران بیست و چهار سالگی من خیلی به دنبال این بودم که یک نظم و انضباط هم ذهنی و هم کاری برقرار باشد و من بر اساس یک انضباطی کارم را دنبال بکنم. من هم فعالیت های درسی داشتم هم سر کار می رفتم و هم به فعالیت های ورزشی می پرداختم و خیلی هم سوال بود که شما  پس کی درس می خوانید؟ با این حجم کار و ورزش که دارید؟ اما خب یک انضباط خیلی خوبی در فضام حاکم بود. یعنی من یک برنامه ریزی صحیح داشتم که بعد دیدم سامانه های مختلف آموزشی که برای بچه های کنکوری شکل گرفت، از همان روش ها استفاده می کنند! ما یک  استادی داشتیم که در  درس مدرسه نرم افزار یک روشی را به ما یاد داده بود که واقعا دیگه نیاز نبود شما شب امتحان خیلی درس بخوانی .با انضباطی که در فضای زندگی برقرار کرده بودم به خیلی از مسائل می رسیدیم.

من به تمام نوجوانان و جوانان  توصیه میکنم که حتما برنامه داشته باشند برای زندگی! برای کار! مخصوصا در دوران دانشجویی. چون در دوران دانشجویی وقت زیادی صرف گفتگو و ... میشود و زمان از دست می رود. برای همین برای اینکه زمان را بتوانیم در اختیار بگیریم هم به لحاظ فکری باید یک برنامه ریزی درست داشته باشیم  و هم به لحاظ کاری. و با زمان حرکت بکنیم!

حضور مداوم و بدون غیبت سرکلاس ها در یادگیری دقیق و با کیفیت درس ها موثر است. برا اینکه بتوانیم اطلاعات را از حافظه ی کوتاه مدت به حافظه ی بلند مدت منتقل کنیم باید برنامه ریزی داشته باشیم. من یک برنامه ی سه گام برای خودم در نظر گرفته بودم.

گام اول این بود که همان روز که استاد درس را میداد مطالعه می کردم. به شکل روزنامه وار می خواندم. یک دور مرور می کردم که استاد سر کلاس چه چیزهایی  گفته. بعضی چیزهارا  که ننوشته بودم دوباره اضافه می کردم. قائل به یادداشت برداری بودم. جزوه نویسی و یادداشت برداشتن خیلی بر یادگیری  اثر گذار است. روز بعد که دوباره این درس را داشتم ،شبش سعی می کردم یک دور دیگر مرور بکنم!  و آخر هفته ها هم که وقت بیشتری داشتم تمام درس ها و کتب مرجع را می خواندم و تمرین های بیشتری حل می کردم.

 سفارش من به دوستان مخصوصا دوستانی که به تازگی از دانشگاه فارغ التحصیل می شوند این است که داشتن برنامه هم در دوران تحصیل و هم  وقتی که وارد بازار کار می شوید خیلی در پیشبرد اهداف و کار ها کمک کننده است.